سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری نشاط شهر

به گزارش نشاط شهر، شهرستان ها و بخش های کوچک و بزرگ استان همدان، به نوبه ی خود سهمی از این اتفاقات و رویداد های جهانی داشته اند از ملایر پایتخت مبل و منبت ایران زمین، تا لالجین بعنوان شهر جهانی سفال بجز شهر بهار! این روز ها هم که مسابقات آسیایی فوتبال نوجوانان آسیا در ورزشگاه شهید حاجی بابایی بابایی مریانج درحال برگزاری است. رویدادی بین المللی که برگزاری آن، نشان از زیرساخت هایی دارد که مریانج را بین صدها شهر و شهرستان بزرگ و کوچک ایران، شایسته ی میزبانی کرده است. حتی اگر دلیل اصلی این میزبانی ها و بهره مندی ها، زیرساخت های تکنیکال و فیزیکی نباشد هم قدرت رایزنی و مطالبه گری مردم و مسئولان و حتی [ازمن نشنیده بگیرید] قدرت لابی گری شاید یکی از نماینده ها ی این بخش هاوشهرها، دستمرریزاد دارد بدون تعارف، بهارِ ما چه دارد؟ ما نمیخواهیم در این مجال کم، به سوال بی پاسخ همیشگی «مقصر کیست» بپردازیم، که نه تنها در حال حاضر هیچ دردی از ما دوا نمیکند، بلکه اوضاع را وخیم تر هم میکند! گر بخواهیم بدون تعارفات قومی میهنی، به مقوله ی گردشگری و جذب رویدادهای مهم بین المللی بپردازیم، میبنیم با دستهای خالی تر از همیشه، انگشت اتهام را به سمت یکدیگر نشانه رفته ایم. غافل از اینکه من و تو و ما این شهر را ساخته ایم و حال اینکه چه جای زندگی باشدچه نباشد، این شهرآبا و اجدادی ماست و باید تمام کاستی هایش را بپذیریم. شهر ما اگر آثار تاریخی شاخص ندارد (که دارد، نمونه اش کارونسرای رسول آباد و حمام های تاریخی شهرستان)؛ اگر جاذبه ی گردشگری ندارد (که دارد، نمونه اش دشت های سرسبز و جزیره شادی نیمه کاره (!) برای گردشگر تفریحی و همچنین مرقد شیخ بزرگوار آیت الله بهاری برای گردشگر مذهبی)؛ نیروی نخبه ی کارآمد جوان که دارد! پس کجا به خواب غفلت رفته اند که حالا سهم سرزمین مادری من از این سفره ی باز شده، هیچ است! و فریاد وا مصیبتا سر داده ایم که شهرمان بی کس و یاور است و فلان بخش و فلان شهر و فلان کس سهم مرا خوردند. چه قبول کنیم چه نکنیم، شهر ما تهی از تمام زیرساخت ها و بنیان ها و نخبه ها و سمن ها و مسئولان دلسوز باشد یا نباشد، ما خودمان برای خودمان دل نمیسوزانیم و فقط بلدیم در مهمانی ها و جمع های خودمانی بگوییم بهاری ها فلان و بهاری ها بهمان اند! دوست من ، همشری من، باهار یعنی من و سن! باهار من سئز، سن سئز، باهار اولمز نویسنده: مهدی نوروزی