سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری نشاط شهر

ابتدا لازم می دانم به مناسبت روز حکیم نظامی به یک نکته ی ظریفی اشاره بکنم که در حال فراموشی و کم توجهی است! و آن غافل شدن از میراث ارزش مند گذشتگان است که مطالعه ی جدی و عمیق در آثار این بزرگان می تواند، سرعت رشد و شکوفایی را در ما دو چندان  کند. آن ها پستی و بلند ی ها را در هر زمینه ای آزموده اند و آزموده را دوباره آزمودن، مستلزمِ زمان و زیانِ فراوان است!

و  یکی از این میراث ها و تجربه های ارزشمند، سفارشی است که حکیم نظامی در شرفنامه به ما و دولت های زمان خود و بعد از آن گوش زد می کند و می گوید: به چینی ها نباید زیاد دل بست! آن ها اهل اعتماد نیستند:

زچینی بجز چینِ ابرو مخواه

ندارند پیمانِ مردم نگاه

سخن راست گفتند پیشینیان

که عهد و وفا نیست در چینیان

البته این نگاهِ سیاسی_اجتماعیِ نظامی به چینیان یک نگاه مغرضانه نیست بلکه یک نگاه دقیق و واقع بینانه و تجربه شده ی زمانِ خود و قبل از آن است وگرنه آن ها را در هنر پروری و هنر دوستی چقدر هم، ستایش کرده است!! آنگاه که "مانی" نقاش بزرگِ ما از ایران و از شهر ری به چین رفت، استقبالِ کم نظیر چینیان از ایشان را به تصویر کشیده است و هنر پروری و هنردوستی آنان را متذکر شده است!

شنیدم که مانی به صورتگری

ز ری سوی چین شد به پیغمبری 

از او چینیان چون خبر یافتن

بر آن راه پیشینه بشتافتند

واما در باره ی روس ها هم، که در نخستین روابط خود با ایران ودر زمان سامانیان به سرزمین قفقاز، بردعه و ابخاز حمله کردند، از امید بستن به روس ها او را نگران می کند:

که فریاد، شاها زبیداد روس

که از مهدِ اَبخاز بستند عروس

ز روسی نجوید کسی مردمی

  که جزگوهری نیستش زادمی

به نظر بنده، پیام امروزیِ نظامی می تواند این باشد که نباید از چاله در آمد و به چاه افتاد!! یعنی  نباید به خاطر فرار از یک مخمصه، در مخمصه ای دیگر گرفتار شد و "اسبِ خود را با خرِ مصری عوض کرد"!!

کاظم زارعی

انتهای پیام/ص