سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری نشاط شهر

به گزارش نشاط شهر این روزها حاصل تصمیماتی است که به وقت گرفته نشد و تلفات و خساراتی که جان مردم و کسب و کار آنها را هدف گرفت،سه رقمی شدن مرگ و میر روزانه در کشور حاصل پخت همان آشی است که مسئولین ما در صفوف کیلومتری مرغ،بازارهای شلوغ قبل از عید،و مسافرت هایی که مجاز اعلام شد تا علاوه برخطا و سهل انگاری مردم، سود فروش بنزین و انواع جرایم در زمان خود به صندوق دولت سرازیر شود تا بعد از آن مردم مظلوم و گرفتار در میانه توفان این بیماری همه گیر و مشکلات معیشتی و گرانی های فزاینده رها شوند ،جان سخن این است ؛مدیریت کجاست؟

در دو هفته تعطیلات همه جا باز بود و حال که تعطیلات تمام شده همه جا باید بسته شود؟طبق نظر کارشناسان تا کل کشور قرنطینه اساسی نشود موج چهارم کرونا فروکش نمیکند ،چرا فقط اصناف هدف گرفته شد؟

سوال کسبه این است :چگونه میشود در خانه نشست و حمایت نشد؟

آمار نشان میدهد که تولید،اقتصاد و صادرات و قدرت خرید مردم نسبت به سالیان قبل به شدت کاهشی بوده در حالی که دولت دوزادهم در این وانفسا با معجزه خواندن عملکرد خود در مدیریت کشور مردم را سرخورده ،ناامید و عصبی تر کرده است.

در این بین هستند کسبه هایی که با کرکره های نیمه باز و فعالیت زیر زمینی و به نوعی چراغ خاموش برای فرار از سفره خالی خود،به مقابله با این‌محدودیت های نیم بند می روند به امید آنکه گشایشی شود .

از جمله گلایه های واحد صنفی این است که چرا مغازه ها بسته هستند و دارایی و بیمه و بانک ها باز ؟مغازه دارانی که اگر دقیقه ای از پرداخت مالیات آنها بگذرد با جریمه سه برابر مواجه می شوند،کسبه میگویند غم نان به کنار با کرایه های سرسام آور،اقساط بانکی،و چک های خود چه کنند؟

کاسبی که می‌گوید چک من در دست مردم آبرویم است و از آبروی خود بیشتر میترسد تا کرونا !بسیاری از صنوف در مرز ورشکستگی هستند و از طرف دولت نیازمند اقدام راهبردی و عاجل؛چند صبح جمعه باید بگذرد تا دولت در این فشار اقتصادی با نگاه ویژه ای از اصناف حمایت کند !

کسبه غم نان بخورند یا غم کرونا؟

یک کاسب در کنار خرجی خانواده و ارتزاق آنها چطور باید اجاره بدهد؟ آیا در این‌محدودیت ها سازمان های پول ستان از قبیل بیمه ،دارایی و مالیات و ادارات (تلفن،گاز،برق،آب) هم بسته هستند؟

خبرها حاکی از آن است که نه تنها به اصناف کمک نشد بلکه ۱۵ درصد هم در این تعطیلی و رکود و ماههای کرونایی بدون در آمد ، به مبلغ مالیات آنها اضافه شد. در دور کاری دستگاه های دولتی و حضور یک سومی و حداقل کارکنان در ادارات،کارمند به خانه اش می رود و البته به حق،حقوق خود را سر ماه در حسابش میبیند ، اگر رئیس دولت برای یکسان سازی شرایط حقوق یک ماه کارکنان خود را واریز نکند چه اتفاقی می افتد؟ حال مقایسه کنید با وضعیت اسفناک چندین ماهه کسب و کارها.

چرا دولت برای اصناف و کسبه با آن سابقه همکاری که برای سلامت خود، جامعه و مردم در پیشگیری از شیوع بیماری، در خط مقدم بودند کاری نکرد ؟ در بدترین روزهای اصناف، انتظارات کسبه به حق است و توقع دارند فکری به حالشان شود چرا که آنها چندین برابر مشاغل دیگر، با سیلی صورت خود را سرخ نگه میدارند و مستاصل هستند .

لازم است دولت برای اصناف بسته حمایتی کارشناسی شده در نظر بگیرد، البته نه چون بسته حمایتی(وام) سال قبل که در کل ۷ درصد کل بودجه سال۹۹ بود و دریافت آن،آنقدر بروکراسی و پیچ و خم اداری داشت که چندان مورد استقبال قرار نگرفت.از طرفی با شرایط حاکم وام با تنفس دوماهه و نرخ بهره دو رقمی کجا جوابگو هست،و هم اینکه اصلا کدام فعالیت تولیدی در وهله اول در کشور مقرون به صرفه است، این مشکلات وجود دارد و بایستی برنامه کارشناسی شده ای پیش بینی شود .

 

کلیدی که برای صنوف هم چرخید

به نظر میرسد نبود فاز اجرایی در مساله پرداخت مالیات کسبه، امهال حق بیمه و اقساط بانکی و تعطیل نبودن کمیسیون های حل اختلاف در دارایی و بخشیده نشدن جرائم نیاز به چاره اندیشی اساسی دارد، کسبه تقاضا دارند درد دل آنها نیز شنیده شود و مسئولین با کمک‌و حرکت دلی باعث رضایت کلی اصناف بشوند .

در اوضاع فعلی مغفول و لاینحل ماندن این موارد با شرایط راکد اقتصادی و سیر صعودی قیمت ها،موجی از نارضایتی و ناراحتی را در میان کسبه و مشاغل آزاد بوجود آورده که البته نیز ،پر بیراه نبوده چرا که صنوف از انقلاب تا زمان حاضر،همیشه پای کار بوده و هستند ،آن ها را دریابید قبل از آنکه وضع حال آنها، مهر مردود دیگری باشد بر کارنامه دولت تدبیر و امید و کلیدی که برای اصناف هم، نچرخید !

سمیه غفاری

انتهای پیام /