سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری نشاط شهر

قاعده‌ی حرمت، به دیدار ها و به نمک و نمکدان هاست! هرچقدر رابطه ها و دیدار ها و دید و بازدید ها و نمک و نمک خوری ها کمتر باشد به همان اندازه از مقدار حرمت ها کاسته می شود!

جمله ی غریب نیست اگر بگویم در گذشته گاهی نقش دایی ها و عموها پر رنگ تر از پدر و مادرها بود! آن گاه که که کلام پدر بُرد نداشت و یا به هر دلیلی پدر در جمع خانواده حضور فیزیکی نداشت؛ دایی ها و عموها نقش پدری و بعضاً با اُبهت تر و سهمگین تر از پدر ایفای نقش می کردند.

اما امروز دایی ها عمو ها خاله ها و عمه ها هستند ولی نیستند! هستند ولی خالی از نقش اند! خالی از ترسند و خالی از حمایت و گرمی اند و خلاصه خالی از خالی اند !! شاید مهم ترین دلیلش شلوغیِ زندگی و تکنولوژیِ حاکم بر آن و شاکله ی صنعتی و ماشینی عصرِ حاضر و اخصّاً گَزیدگی و ناملایمات اقتصادی و نابرابری های اجتماعی و تورم و گرانی و غالبیّتِ دنیوی و  مهم تر از همه به دلیلِ عصبانیت و کدورت و تنش های خانوادگی و یا به هر دلیل و شرایطی که متصور باشد همه از هم فاصله گرفته ایم! ظاهراً همه در جمع حضور داریم  اما فاصله ها از هم دوریم !! و همین فاصله هاست که از هیبت و محبت و  صمیمیت و از حساب بری و از توجهات و حمایت های عموها و دایی ها و ... خاله ها می کاهد و جوان امروزی خود را از وجود و حضور این گران مایگان خالی و تنها می پندارند و به دلیل دوری دیدارها و دیری ارتباطات، وجود این عزیزان به فراموشی سپرده می شود و از طرفی، نسل امروز از فیض و افاضه و از خیرِ حمایت های معنوی و مادی این گرامیان بی ثمر می ماند و به نوعی خواسته یا ناخواسته خود را از سلسله ی جلیله و پر اهمیتِ پدران دوم خانواده یعنی عموها و دایی ها دور شده می پندارند و همین ضایعه است که بزرگ خاندان های دیروز ؛ رفته رفته به خانه و خانواده های کوچک امروز محدود می شوند!

در دوره ی ابتدایی که بودیم معلمان عنوان می کردند که در خارج؛ خاله و عمو و دایی و جود ندارد! از آن جا این مسئله برایمان تأمل برانگیز بود و مقصود کنایی معلمان را نمی دانستیم! آن را برای پدر و مادر خود مطرح می کردیم و پدر و مادر هم از این مسئله تعجب می کردند و سخن معلم را به سُخره می گرفتند و ما هم فکر می کردیم معلم ها یمان بی اطلاع و بی سوادند! مگر می شود آدم، عمو یا دایی، عمه یا خاله نداشته باشد! اما با گذشت بیش از پنجاه سال تازه معنا و مفهوم جمله ی آن آقا معلم ها را می فهمیم  که چه می گفتند و چه منظوری داشتند!

 و این جاست که می فهمیم دایی ها هستند ولی نیستند!!! عموها حضور دارند اما رنگِ نقششان پریده است!
درست مثلِ نور که از مِهر جدا هست و جدا نیست"

کاظم زارعی