سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری نشاط شهر

با پیشرفت و توسعه جوامع به خصوص در سال های اخیر شاهد بالا رفتن استانداردهای زندگی در بسیاری از کشورهای دنیا بوده ایم؛ البته با توجه به آمار و ارقام شاخص های بین المللی رشد و توسعه زیر ساخت ها در ایران بعد از انقلاب اسلامی از شتاب بسیار قابل توجهی برخوردار بوده است. 

روایت های پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها از مشقت ها و محدودیت های بهداشتی، درمانی، آموزشی و تغذیه ای در دوران زندگی خود همیشه بعنوان تلنگری برای نسل‌های امروزی استفاده شده  است، اما نسلِ به اصطلاح امروزی تمایلی برای شنیدن این حکایت ها ندارد و این پیشرفت ها را طبیعی، عادی و حتی حق خود می‌داند؛ این موضوع در ایران نمود بیشتری دارد چرا که به اذعان بسیاری از اهل فن در حوزه توسعه زیر ساخت ها، رشد علم و تکنولوژی جایگاه کشور ایران بسیار قابل توجه و پرشتاب تر از بقیه کشورهای همتراز بوده است؛ اما از طرفی به نظر می رسد همین شتاب بالا، فرصت ایجاد فرهنگ‌سازی لازم را برای نسل های جدید مهیا نکرده است.

شکایت والدین و معلمان و مربیان از رفتارها، واکنش های غیرعادی نسل امروز و اظهار تاسف عمیق آن‌ها با تعابیری چون " این نسل تنبل، بی تفاوت، قدرنشناس و بسیار بی پرده است" از قضاوت های معمول و رایجی می‌باشد که نقل مجلس پدر و مادرها و معلمان در محافل و دور همی هاست.

آیا به واقع اینگونه است؟

 آیا باید نسل امروز را متهم و محکوم به موارد مذکور دانست؟

 پاسخ این سوالات را باید در رواج مصرف‌گرایی که بعد از جنگ جهانی دوم شروع به رواج کرد، جستجو نمود‌؛ بعد از این دوره بود که با توسعه صنعت و فن آوری، کشورهای صنعتی دریافتند که جهت سود دهی مدام و پایدار، باید انسان را به ماشین مصرف کننده ای مبدل کرد! ماشینی که پیوسته نیازمند خدمات پس از فروش است.

 تولیدکنندگان به سرعت متوجه شدند که دوره و بازه عمر مفید محصولات آن‌ها روز به روز کم و کم تر شود؛ آنها این کار را با کاهش کیفیت محصولات انجام دادند اما دریافتند که این امر به تنهایی ضامن مصرف گرایی انسان‌ها نیست، لذا سعی در ایجاد احساس نیاز و وابستگی در مخاطبان قرار دادند.

 تولید ورژن های ۱، ۲، ۳ و.. ازیک محصول خاص و عنوان های پلاس و توپلاس و دیگر عناوین نیز کافی نبود، لذا استعمار اقتصاد جهانی وابستگی های اقتصادی و البته سیاسی کشورها را با فرمول‌های جهانی سازی و تجارتِ جهانی هموار و هموارتر کرد به شکلی که می‌بینیم استعمار در لوای همین مجامع روز به روز فربه و فربه تر شد؛ حال تصور کنید چه تبعاتی متوجه کشوری می شد که خواهان حفظ استقلال اقتصادی و سیاسی خود است.

 اما واقعیت امر این است که انقلاب اسلامی در بهمن ماه ۵۷ مردم ایران به رهبری روح ا... کبیر، الگویی جدید از نظم نوین جهانی برای مقابله با این استعمار جهانی پیش روی همگان قرار داد؛ انقلابی که استکبار جهانی از صدور آن به مراتب بیشتر از وقوع آن بیمناک و نگران بوده است.

 امروز شواهد جنگ اوکراین حاکی از آن دارد که کار مافیای قدرت و استعمار پنهان صهیونیسم بین الملل به جایی رسیده که برای سوددهی و درآمدهای کلان مالی خود، دست به تولید و پخش بیماری‌های نوظهور میزند تا با فروش دارو و واکسن و سایر ملزومات و تجهیزات بهداشتی اقتصاد خود را تقویت و دیگران را وابسته و مستعمره خود نماید؛ این موضوع خود قصه پُر غصه ای برای اداره کشورها شده تا در سایه آن کودکان فلسطینی، شهروندان بی دفاع یمن و سوریه، افغانستان و عراق و جوانان بحرینی در دوره زمانی مختلف بی سرو صدا قتل عام شوند که در این نوشتار مجال بحث آن نیست.

 در کشور ما تلاش های خوب اما ناکافی در جهت مقابله با فرهنگ مصرف گرایی صورت پذیرفته است که شاید دلیل اصلی آن پرداختن به مسائل اقتصادی و غافل ماندن از فرهنگ سازی مصرف صحیح است؛ هشدار اصلی را مقام معظم رهبری در سال ۸۸ بیان فرمودند و آن سال را بعنوان سال اصلاح الگوی مصرف نامگذاری کردند تا توجه دولتمردان و مردم را به این امر مهم معطوف دارند.‌ 

سوال اینجاست که مسئولین وقت تا به امروز تا چه حد خطر مصرف‌گرایی دربین مردم و اشرافی گری دربین خودشان را جدی گرفته و برای آن چاره اندیشی کرده اند؟!

وقتی نویسنده آمریکایی سایوان ان بایین در سال ۱۹۰۷ در مقاله خود تشویق به "مصرف بیشتر با تلاش بیشتر" می کند و به عقیده وی جامعه نباید امروز به مهار آرزوها و خواسته های مردم بپردازد، زنگ خطر آسیب های اجتماعی ناشی از مصرف گرایی را باید شنید! بی شک بیشترِ مخاطبان این نویسنده آمریکایی کشورهای درحال توسعه و متمکن خاورمیانه است تا کشورهای غربی!

وقتی مصرف گرایی نه تنها مشکل مصرف کننده بلکه تولید کننده هم میشود، کار بسیار دشوارتر است! آنجاست که به عینه می‌بينيم برخی بخصوص جوان ترها و نسل امروزی، نیازهای ثانویه خود را مقدم بر نیازهای اولیه خود می‌دانند و این عاملی برای عدم درک متقابل نسل ها و پیچیدگی کار تعلیم و تربیت نسل جدید می‌شود. 

در نوشتار حاضر با بررسی و موشکافی ریشه های تاریخی، سیاسی و جامعه شناختی، مقوله مصرف گرایی در جامعه بین الملل و داخل کشور پرداخته و سعی کردیم در راستای عمل به فریضه جهاد تبیین، نظر مخاطبان و مسئولین را به ریشه معضل مصرف‌گرایی جلب نموده تا از این مجال شاهد قضاوت های منطقی تری درخصوص نسل های گذشته و حال داشته باشیم و بتوانیم با آگاهی بخشی و بصیرت افزایی به جای فرافکنی و عدم پذیرش مسئولیت مدنی، تک‌ تک آحاد جامعه از مسئولین گرفته تا مردم بتوانند با عزم و اراده ای ملی این‌ چالش اجتماعی را مهار کرده و شاهد پرورش نسلی مومن، متعهد، فعال، مسئولیت پذیر، مولد و موثر باشیم.

علیرضا سهرابی

فعال سیاسی_اجتماعی

انتهای پیام/ص