سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری نشاط شهر

به گزارش نشاط شهر، در ابتدای نوشته باید بگویم به مصداق "اول فکر، آخر آمد در عمل" مطالب آخر را اول نوشتم و مطالب اول را آخر!! شاید گاهی به اقتضای حالِ خواننده هنجار شکنی به صواب باشد.

روزِ سپندارمذگان یا همان اسفندگان، روزِ عشق ایرانی ها و مخصوصُ ِ خود ایرانی ها بوده است. جالب است بدانیم؛ در این روز مردان، زنان خود را برتخت می نشاندند و از آنان اطاعت می کردند و به آنان هدیه می دادند! در واقع این روز؛ یک یاد آوری و تلنگری بود که مردان را به تشویق و تجلیل از زنان و مادرانِ خود وا می داشت.
این روز، بهانه ای بود برای هدیه دادن و تشکر کردن واین که همواره باید آزرم و احترام زنان و مادران پاس بایدداشت. وچه بجا خواهد بود ما ایرانیان، روز ولنتاین و عشاق را در این روز به جای آوریم!! وجالب تر این که، در این روز جشنی بر گزار می شد با عنوان "مَژد گیران" یا همان مردگیران که دخترانِ دم بخت و یا بیوگان  در این روز می توانستند و اجازه داشتند همسران مورد علاقه ی خود را انتخاب کنند که به نوعی تشویق به همسر گزینی بود. و به نگاه این جانب چه امر پسندیده ای!!

این سنت ها که ذکر شد مربوط به روز "spandarmat"(پهلوی)و یا "spentaAramiti"(اوستایی) یا "سپندارمذگان" و به شکل امروزی تر اسفندگان در بیست قرن پیش در ایران باستان است. البته تاریخ دقیق این روز برحسب تاریخ اولیه و به ذکر ابوریحان بیرونی در آثارالباقیه پنجم اسفند ماه است اما با تغیر و تحولاتی که درزمان خیام اتفاق افتاد و شش ماه سال اول سی و یک روزه شدند در حالی که قبل از آن، همه ی ماهها سی روزه بودند؛ بیست و نهم بهمن ماه به عنوان روز سپندارمذ دانسته شده است که آن را روز ملی طبیعت هم دانسته اند!
سپندارمذ به معنی بخشند و گستراننده و فروتن و بی ادعاست. به همین روی در این روز، زمین در کمال تواضع وبی آن که چیزی را دریغ کند خالصانه و بدون هیچ چشم داشتی، داشته های خودش را مزیّن شده و آراسته به انواع رویش ها و زیبایی ها همانند دامن پُر مهر مادر خاصّاً و همانند مهر زنان عامّاً در اختیار همگان قرار می دهد.

البته گاه شماری های ایرانیانِ باستان بسیار شلوغتر و متنوع تر از تقویم جدید ایرانیان  بوده است!! آن ها برای هر وز ماه اسامی خاصی داشتند مثلا روز اول هر ماه را "اورمزدا"و...روز پنجم را "سپندارمذ" می دانستند که همگی معانی مقدس و پُر مسمّایی داشتند که ازحوصله ی این این گفتار وجیزه بیرون است.

کاظم زارعی

انتهای پیام/ص