سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری نشاط شهر

"وَ إِنَّ عَمَلَکَ لَیْسَ لَکَ بِطُعْمَةٍ وَ لَکِنَّهُ فِی عُنُقِکَ أَمَانَةٌ"... (بخشی ازنامه ی5 نهج‌البلاغه)

مولای متقیان علی(ع) طی نامه ای به اشعث بن قیس، عامل خود در آذربایجان می نویسد: مسئولیت در دستان تو طعمه ولاشه نیست!! بلکه امانتی است در دستان تو!! حضرت از این جهت این توصیه را به اشعث می کند که مسئولیت را امری سبک نشمارد و به هوای نفس نرود. بخصوص که نقش الگو و نماینده ی دینی را هم که یدک می کشد باید بسیار مواظبت کند چرا که تخریب و اثر گذاری الگوها بیش از سایرین است به قول صائب تبریزی:

عیب پاکان زود بر مردم هویدا می شود

درمیانِ شیرِ خالص، موی رسوا می شود

بنا بر این، خدا نکند مسئولیت و پُستی که می خواهد در عهده ی ما قرار گیرد یا می خواهند آن را به ما عاماً و الگوها خاصاً واگذار کنند؛ به چشم طعمه و لاشه به آن نگاه کنیم! چون در طعمه هدف، فقط کَندن است و بردن!! و بخشی دیگر از خصوصیت طعمه، این است که: وقتی کسی آن را بخواهد از ما پس بگیرد مقاومت می کنیم و با چنگ و دندان در حفظ و از دست ندادن آن طعمه می جنگیم!! اما وقتی امانت باشد؛ یا آن را قبول نمی کنیم یا به سختی قبول می کنیم و وقتی هم که پذیرفتیم"استرس" و بی قراری تا زمان باز پس گیریِ آن بر ما مستولی می شود و شب و روز دعای ما این می شود که خدایا کَی این امانت را از ما تحویل می گیرند؟ حتی آن موقع هم که به حق یا ناحق، آن را از ما پس

می گیرند، اگر هدف فقط خدمت و رضای الهی بوده باشد باشوقی فراوان و با رویی خوش، بی آن که مقاومتی کنیم، آن را به واگذار کننده ی آن تقدیم می کنیم و  خدای خود را شاکر می شویم، از این که سنگینی یک مسئولیتِ الهی و مردمی از دوش ما برداشته می شود!! همان گونه که روحِ ما امانتی است در دستانِ خداوند!! زمانی اراده می کند و آن را به ما می بخشد و در اختیار ما می گذارد و ما خوشحالیم از دادنش!!! و زمانی هم اراده می کند آن را از ما می گیرد  وما باز باید تسلیم و شاکر  وبی هیچ "گِلگِی"راضی باشیم!! این اصل انسانیّت و اخلاقیّت و اصلِ مسئولیت است و اگر غیر از این باشد همان است که گفتم؛ مسئولیت را طعمه ای دانسته ایم برای مطامعِ شخصی! مقدمه ای دانسته ایم برای رسیدن به در جات عالی و طعمه های پرچرب تر و پر گوشت تر!!

کاظم زارعی

انتهای پیام/ص