سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری نشاط شهر

      
به قدری در بازی شطرنج سیاست غرق شده ایم که از گرهِ کور اقتصادی و از روابط کمرنگ اجتماعی و محبت های خانوادگی و صمیمیت خانواده ها غافل مانده ایم! واقعاً همه در جمعیم؛ همه در کنار خانواده ایم؛ همه اقوام داریم؛ همه خاله داریم؛ همه عمو داریم؛ همه دایی داریم؛ همه برادر داریم؛ و همه خواهر داریم؛ اما در عین حال، همه ی این ها را هم یا نداریم یا ضعیف تر را داریم!! همه از هم سردیم!

همه از هم دوریم! همه تنهاییم اگرچه در جمعیم! بین رابطه ها و ارتباطات خانوادگی و صله ی رحم ها بشدت فاصله افتاده است! رنگِ عموها و دایی های سبز به زردی گراییده است! و همین دیدار های فاصله دار و طولانی به روابط گرم و حلقه های مستحکم خانواده ها آسیب جدی وارد کرده است! قبلاً امید و چشم و چراغ خانوادها داشتنِ خاندان بزرگ و حجیم بودنِ خانواده ها بود؛ امّا امروزه همه چیز خلاصه و محدود شده است به افراد و اعضایی که در زیر یک سقف زندگی می کنند! و غم انگیزتر این که حتی افراد زیر یک سقف هم با این که از لحاظ مکانی بیشتر از چند متر فاصله ندارند اما به لحاظِ ارتباطاتِ کلامی و فکری و قلبی، کیلومترها از هم فاصله دارند! و آتش محبت و روابط صمیمی خرج فضای دیگر می شود!

این در حالیست که پیامر گرامی می فرماید:" جلوسُ المَرءِعِندَعیالِهِ أحبُّ الی الله تعالی مِن اعتکافٍ في مسجدي هذا " " نشستن مرد در نزد زن و فرزندش در پیشگاه الهی خوشایندتر از اعتکاف در مسجد هست!! این حدیث روشنفکرانه به ما گوشزد می کند که وظیفه ی خانواده ها فقط فراهم کردن نیازهای خوراکی و شکمی و پوششی نیست!

به قول شهریار: گیرم که آب و دانه دریغم نداشتند امّا چون می کنند با غم بی همزبانیم!! بنابرین حذف دورهمی و کنار زدن جمع خانه و خانواده به هر دلیلی که باشد؛ منجر می شود به این که: یا به دیگران گرایش پیدا کنیم یا یک غریبه ای را برای همزبانی و همدردی خود انتخاب کنیم! به هر روی با این وضعیت، دو اهرمِ حمایت و قدرتِ خانه و خانواده را از دست داده ایم و بیشتر هم خانه شده ایم تا هم خانواده!!!!

مهم ترین عاملِ سردی و دوری و سکوت و بی همزبانیِ خانواده ها که به تنش هم می انجامد؛ تنگیِ اقتصاد و سختیِ معیشت است که گریبان گیر خانه ها و خانواده ها شده است! البته از آفت کم فرزندی یا تک فرزندی هم نباید غافل شد! حالا به این دو عامل، فضای مجازی و ابزاری و ماشینی و صنعتی را هم اضافه کنید!  عصبیّت و اختلافاتِ خانوادگی و کم حوصلگی و زودرنجی هم به آشفتگی خانواده ها دامن زده است و فرهنگ مظلوم و معصوم نیز با قُرصِ سیاست به خواب ابدی و بی توجهی فرو رفته است!! و اگر این شیوه ی زندگی به همین صورت ادامه یابد مطمئاً باشید که به وحدت و یکپارچگی و همدلی و یکرنگی جامعه و خانواده ها آسیب جدی وارد می شود!

کاظم زارعی

انتهای پیام/ص