سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری نشاط شهر

خودی و غیر خودی در کلامی کوتاه این است که به عنوان مثال وقتی رئیس جمهوری عوض می شود، طرفدارانش می شود خودی و مخالفانش می شود غیر خودی و وقتی رئیس جمهور دیگری می آید، معادله عوض می شود؛ خودی های رئیس جمهور قبلی می شوند غیر خودی! و غیر خودی ها او می شوند خودی!!

الغرض؛ در این چند سال اخیر یک پدیده ی شومی که مَلکه ی فکری و رفتاری ما شده است؛ این است که وقتی دریک پُستی خاصّه در مقام ریاست جمهوری تغییری ایجاد می شود؛ طیفِ عظیمی از ما پایین دستی ها بخصوص در فضای مجازی  بی حساب و کتاب، با الفاظ ناشایست به جان  یکدیگر می افتیم و همدیگر را به نفهمی و کج فهمی متهم می کنیم و چه نسبت های ناروایی که به پیشانی شخصیت حقیقی و حقوقی فرده انتخاب شده و طرفدارانش نمی چسبانیم!!

راستی ها به چپی ها می تازند و چپی ها به راستی ها اهانت می کنند! حال آن که هر فردی که انتخاب می شود؛ اولاً ایشان در درجه ی اول انتخاب و تأیید شده ی جمعی از شورای فقهاست ودر درجه بعدی انتخاب یک ملت است و مهمتر از همه این است که به این انتخاب؛ رهبری معظم مُهر تأیید و تنفیذ زده اند و اگر هم ایراداتی باشد، مسؤولیت های سنگین بر دوش این بزرگواران است!! هرگز روا نیست دو  پایین دست دو برادر دینی! دو مسلمان! دو همشهری! دو هم وطن! دو متقی! دو مسجدی و بعضا هردو شهید داده به جان هم بی افتند و روابط انسانی و برادرانه ی خود را خدشه دار نمایند!!

وقتی یک عزیز راستی؛ رئیس جمهوری را پزشکیان می داند او باید اول به کسانی که ایشان را انتخاب و معرفی کرده است ایراد بگیرد که چنین شخصی را برای اداره ی کشور لایق دانسته است! نه این که به جان همشهریش بی افتد و او را با رکیک ترین الفاظ مورد بی مهری قرار دهد!! یا یک بزرگوار چپی، رئیس جمهوری را بیسواد و نا کاربلد می خواند؛ او هم باید، ابتدا به مجموعه ای که او را پذیرفته و به جامعه معرفی کرده اشکال بگیرد نه این که بر دوستِ حقیقی خود در مجازی بتازد و شرافت انسانی او را زیر سؤال ببرد! این اخلاق و رفتار به دور از تقوا و بدور از منش انسان مدارانه و عارفانه و بدور از سیره ی ائمه ی اطهار است! و  عجیب این جاست که هر دو بعد از ترک فضای مجازی و "بگو مگو" های فراوان وارد یک مسجد می شوند و هر دو سعی می کنند و برگلوی خود فشار میاورند تا اهدنا الصراط المستقیم را غلیظ تر و درست تر به جای آورند!!

و این بدترین شکل انسانی و اخلاقی و شوم ترین حالت سیاسی است که خودی؛ غیر خودی را و غیر خودی؛ خودی را کج فهم و نا فهم قلمداد می کند! غافل از این که این روش و منش، همدلی و همبستگی و اتحاد جامعه را در هم می شکند و جامعه را به دو دسته ی دوست و دشمن تقسیم می کند و همه را نسبت به حکومت و مذهب بد بین می کند و در این مسیر نه تنها کسی هدایت و ارشاد و اقناع نمی گردد بلکه بر تنفرشان  هم می افزاید و رابطه های اخلاقی و اجتماعی و حرمت های دینی از هم می گسلد و آن چه که به جا می ماند یک جامعه ای پر از خالی!! پر از تنش و پر از حضور انگ های نفهمی و کج فهمی که بار همدیگر می کنیم!

می طلبد که بساط راستی و چپی و بر هم تازیدن و بی حرمتی ها را نسبت به یک دیگر کنترل کنیم و خودمان را در برابر هم قرار ندهیم البته که همه ما این حق را داریم که افسوس بخوریم که در میان مصلحان اصلح تر انتخاب نشد اما این حق را نداریم کسی را مورد هتاکی و بی حرمتی قرار دهیم! در توصیه های اخلاقی؛ هیچ فرقی بین بی اخلاق فردی و بی اخلاق سیاسی و اجتماعی وجود ندارد و هر دو محکوم به بی اخلاقی است! اخلاق، اخلاق است اگرچه در حوزه ی سیاست است!

کاظم زارعی