سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری نشاط شهر

کریسمس فقط یک سنت مذهبی و استفاده از  لذتِ تعطیلات و فرصتِ گردشگری نیست! اتفاقاً در درون خود حقایق جالبی دارد. این عید تاریخ آغازش دقیق نیست اما این جشن در قرون وسطی گرامی داشته می شد و به مرور در سراسر جهان گسترش یافت.

البته قابل ذکر است این جشن در حدود قرن هفدهم میلادی ممنوع بود و برگزار گنندگان به شدت جریمه می شدند و تعطیلات کریسمس هم ممنوع شده بود چراکه معتقد بودند که این جشن نوعی خرافه گرایی و توهین به خدا محسوب می شود اما بعد از یک قرن اصالت خود را دوباره به رخ جهانیان کشید.

در منشاء این عید اختلاف نظر وجود دارد! برخی آن را به تولد حضرت عیسی(ع) منسوب می کنند و برخی دیگر این عید را با جشن  "ساتورنالیا " مصادف می دانند که در آن؛ خدای کشاورزی از زُحَل که نماد داس و درو کردن و سر آغاز نعمت و برکت هست تجلیل می کند! همان سان که ما نیز عید نو روز را  شروعی دوباره از حرکت و برکت می دانیم! به همین خاطر آنان در این جشن به پای درختان کریسمس هدایای تقدیم می کنند که نوعی حرکت " آنی میسمی" و انسان مداری است و در واقع درخت را تشویق به بیداری و رویش می کردند!! و این درخت را به عنوان نماد تازگی و سر سبری و سرزندگی در خانه های خود نگه داری می کنند.

دقیقا مثل سبزه هایی که ما در عید نوروز در خانه های خود نگه می داریم و قصد ما از این سبزه و قصد مسیحیان از آن درخت کریسمس این است که: طبیعت و انسان، شروعی سرسبز و دوباره داشته باشد.

صرف نظر از درخت کریسمس، شخصیت پدر کریسمس یا همان بابانوئل از قشنگی های عید مسیحیان است که بر حسب باورشان و بر گرفته از سنت نیکلاس؛ پیرمردی ریش دراز و سفید وجود دارد که می خواهد تمام دارایی های خود را صرف زنان و کودکان بی بضاعت و یتیم کند، به همین خاطر مردمان مسیح و حتی غیر مسیح تحت تأثیر این اعتقاد جوراب های خود را از دودکش و شومینه و  برخی پای تخت کودکان آویز می کنند تا همان پیرمرد فداکار حقیقی گذشته  و بابانوئل رؤیایی امروز جوراب ها را از طلا پر کند در واقع چیزی شبیه به سنت "کاسه زنی" در شب چهارشنبه سوری  و به زبان خودمان آیین " شال سالّماق " ایرانیان است.

البته آنان در کف جوراب مبلغ اندکی را به عنوان برکت و شروع کار در ته جوراب می گذاشتند. آن سان که ما نیز به هم دیگر مبلغی را برای شروع و برکت دشت میدهیم! بنابراین همه چیز در این عید بر می گردد به استراحت و تعطیلاتی کوتاه برای بازگشتن به جنگ زندگی و شروع دوباره ی آن است!

کاظم زارعی

انتهای پیام/ص