سیستم مدیریت پورتال پایگاه خبری نشاط شهر

 افراد باسواد در هر روستا یا شهر با دایر کردن مکانی به عنوان مکتب خانه به تعلیم و تربیت شاگردان خود می پرداختند؛ در بیشتر این مکتب خانه ها پس از آموزش الفبا، آموزش قرآن و گلستان و بوستان سعدی، کلیله و دمنه و سایر متون ادبی مرسوم آن دوران انجام می گرفت.

و اما در شهر بهار بخاطر اینکه مرکز بخش، سیمینه رود بود در دوره قاجار چند مکتب خانه وجود داشت که در ادامه اشاره کوتاهی به آن ها خواهد شد. 

۱- مکتب خانه مرحوم ملا شفیع در محله قلعه: وی روحانی آن محل نیز بوده و در خانه ی خود مکتب خانه ای ایجاد کرده بود و فرزندان آن محل خواندن و نوشتن را نزد ایشان می آموختند؛ آن گونه که نقل می کنند در آن مکتب خانه پسران و دختران در دو ردیف مجزا روی تشکچه ی خود می نشستند و نظم و انضباط خاصی بر آن حاکم بود.

۲- مکتب خانه ی شیخ علی که در محله ی شهر دایر می شد و اداره آن بر عهده ی آشیخ علی حجتی برادر آشیخ رضا بهاری بود.

۳- مکتب خانه ی شیخ سیف اله که در محله آق دروازه دایر شده بود؛ مرحوم شیخ سیف اله ملکی شخصیتی محترم و باسواد و ملبس به لباس روحانیت بود و حتی بعد از ایجاد مدرسه ابتدایی رسمی در بهار، تعداد زیادی از خانواده های بهاری فرزندان خود را برای تعلیم و تربیت به آن مکتب خانه می فرستادند.

۴- مکتب خانه شیخ زین العابدین یونسی واقع در محله قلعه که مکتب دار آن شخص محترم و باسوادی بود   و شاگردان زیادی پرورش دادند.

۵- مکتب خانه ملاصغری که در قسمت بالای محله ی قلعه و کوچه ای معروف به کوچه حمام و متعلق به خانم با سوادی بود که مردم وی را به  نام "ملا صغری " می شناختند؛ بیشتر شاگردان این مکتب خانه دختر بودند و مکتب دارِ آن شخص باسواد و منضبطی بوده است.

۶- مکتب خانه ملا مریم که آن هم بیشتر به آموزش بهاری می پرداخت و مکتب دارِ آن فردی صاحب فضل و باسواد بود که کمر همت به تعلیم فرزندان بهاری بسته بود.

با رشد و توسعه مدارس رسمی دولتی در اواخر دهه ی ۲۰ شمسی بساط این مکتب خانه ها هم برچیده شد؛ گرچه دیگر مکتب خانه ای بصورت رسمی دایر نبود و نیست ولی تأثیر این مکان های آموزشی در آن سال ها غیر قابل انکار می باشد.

مرتضی بهادربیگی

انتهای پیام/ص